میرزا محمود مستوفی گرگانی معروف به وزیر، پسر دوم حاج میرزا نصرالله گرگانی از وزرای معروف دراالخلافه ناصری بود. وی در آغاز جوانی در دستگاه میرزا یوسف آشتیانی مستوفی الممالک به سمت منشی­گری وارد خدمت شد. میرزا محمود در این شغل مهم با شخصیت­های سرشناس که با شخص اول کشور سر و کار داشتند ارتباط یافت. این شغل از یک سو موجبات شهرت و معروفیت وی و از طرف دیگر محل تجربه و عمل بود، چنان چه مستوفیالممالک خیلی زود استعدادهای نهانی او را شناخت و در سلک منشی­های خود درآورد. [1] میرزا محمود مدتی به حکومت ساوه منصوب شد و نیز زمانی که حسام­السلطنه به ایالت خراسان مأمور شد، با سمت وزارت (پیشکار مالی) مأمور خراسان شده و در حدود دو سال با این سمت در آنجا ماند. با بازگشت حسام­السلطنه از خراسان، وی نیز بازگشت.

به هنگام بازگشت میرزا محمود از خراسان، ناصرالدین شاه مقدمات سفر به فرنگ را فراهم می­کرد، زمانی که شاه از سفر خود بازگشت، میرزا محمود به وزارت تهران[2] منصوب گردید. در سال 1292 ه.ق شاه حکومت دارالخلافه ناصری را برای بار دوم به کامران میرزا نایب­السلطنه محول گردید، میرزا محمود در دستگاه نایب­السلطنه مقام وزارت تهران را عهده­دار شد.

در نزدیک سرچشمه به نام او کوچه­ای وجود داشت و دارد. این کوچه را میرزا محمود وزیر خود شخصاً ایجاد کرده بود. میرزا محمود مردی زیرک، هوشمند، متین و بردبار و بلندنظر بود. وی نویسنده و شاعر بزله­گو، بود. وی در هنر نیز تبحر داشت و سه تار را خوب می­نواخت و خط نستعلیق را به سبک میرعماد می نوشت. از جمله کسانی بود که به کیفیت زندگی بیشتر از کمیت آن اهمیت می داد. در سال 1297 ه.ق او از وزارت تهران برکنار شد و تا سال 1300 ه.ق بیکار و خانه­نشین شد تا این که در این سال با مرگ حاج میرزا شفیع شیرازی مستوفی فارس به جای وی به سمت استیفاء فارس منصوب شد و تا زمان مرگ در سال 1311 ه.ق سمت دیگری نداشت.[3]

[1] ـ طهران عهد ناصری، ص 360.

[2] ـ وزارت تهران عبارت بوده است از پیشکاری دارایی و معاونت حکومت تهران و چون وزارت میرزا محمود هفت سال طول کشید، به این مناسبت معروف شد به میرزا وزیر. رک: بامداد، رجال ایران، ج 4، ص 43.

[3] ـ بامداد، ج 4، ص 43