میرزا عبدالله مستوفی، فرزند حاج میرزا نصرالله گركانى، در 1255ه.ق در تهران تولد یافت. تحصیلات مقدماتى را مطابق عرف زمان انجام داد، سپس ادبیات فارسى و عربى و فقه و اصول و معانى بیان تحصیل كرد. در 1310 ه.ق طبق سنت فامیلى منصب استیفا گرفت ولى عملاً كارى انجام نمى‏داد و به تعلیم حسن خط و رسائل مى‏پرداخت

در 1317 ه.ق كه میرزا نصرالله خان مشیرالدوله وزیر امور خارجه وقت براى تأمین كادر وزارت خارجه به تأسیس مدرسه علوم سیاسى مبادرت نمود، میرزا عبدالله در كنكور ورودى شاگرد اول شد و دوره چهار ساله مدرسه را با اخذ دیپلم نمره یك به پایان رساند و به استخدام در وزارت امور خارجه درآمد. اولین مأموریت وى کار در سفارت ایران در پترزبورگ بود و پس از چندى نایب سوم سفارت شد. در 1325 ه.ق جزو هیئتى بود كه سلطنت محمدعلى شاه را به دربار فرانسه و انگلیس اعلام كرد. پس از آن به تهران آمد و به معاونت اداره روس در وزارتخارجه منصوب گردید. پس از استبداد صغیر به وزارت مالیه رفت و رئیس دفتر آن وزارتخانه شد. وقتى مورگان شوستر امریكایى به ایران آمد و خزانه‏دار كل شد میرزا عبدالله خان مترجم و رئیس دفتر او بود. چندى هم ریاست اداره مالیات مستقیم را در خزانه‏دارى عهده‏دار بود. در جنگ جهانی اول كه ایران در قحطى قرار داشت در چند نوبت به ریاست ارزاق تهران برگزیده شد. در كابینه دوم وثوق‏الدوله كه قرارداد 1919 منعقد و منتشر شد وى از مخالفین قرارداد بود و لایحه‏اى تحت عنوان ابطال‏الباطل نوشت و آن را انتشار داد. و  وثوق‏الدوله مورد حمله و ایراد قرار داد. وثوق‏الدوله هم در دوران وزارت مالیه خود دست این خانواده را از كارهاى مالى كوتاه كرد، و مشاغل مهم و پر مداخل را به خانواده خود سپرد. پس از كودتا سوم اسفند 1299 ش میرزا عبدالله رئیس اداره تشخیص عایدات شد و بعد هم به ریاست دیوان محاكمات مالیه منصوب گردید. چند سالى هم در مدرسه علوم سیاسى تدریس مى‏كرد. در 1306 ش داور او را به عدلیه برد و ریاست محكمه تجارت را به او داد. بعد به ترتیب ریاست عدلیه فارس، خوزستان، كرمان، اصفهان و آذربایجان را به او سپردند. در 1313 ش از طرف صدرالاشراف وزیر عدلیه، مدیر كل ثبت اسناد و املاك شد. در 1316 به استاندارى آذربایجان غربى و در 1318 به استاندارى آذربایجان شرقى منصوب گردید. در سال 1319 بود که به تهران احضار و شد و تا زمان مرگش در سال 1329 دوران بازنشستگی خود را به تدوین خاطرات خود پرداخت و كتابى در سه جلد تحت عنوان «شرح زندگانى من» یا «تاریخ اجتماعى و ادارى دوره قاجاریه» نوشت كه بدون تردید یكى از منابع مهم تاریخ ایران در دوره قاجاریه است.