شُتر، کَشتی بیابان

شتر ریشه‌­ای تاریخی، فرهنگی، دینی و اقتصادی در زندگی ایرانیان داشته است. اقتصاد جوامع زیادی از کشورهای منطقه و به‌خصوص ایرانیان وابسته به شتر بوده، نقش اصلی تجارت در راه ابریشم بر عهده شتر بوده است. مسیر عبور کاروان از میان ریگزار، نمکزار و شنزارها همواره با مشکلاتی همراه بود. پای شتر مهمترین اندام او این مشکل را حل می‌کرد. کف پهن و قابل انعطاف پاهای شتر، سهولت پیمایش زمین‌های شنی و صحراها را فراهم می‌کرد؛ به همین علت به شتر، کَشتی صحرا می‌گویند. شتر شالوده و مبنای زندگی در کویر نمک را ریخته است. روستاها چونان بنادر و جزایری برکرانه‌ها و قلب صحرا، پذیرای کَشتی‌های کویر پیما (شترها) هستند. پشم، شیر و گوشت این حیوان نافع نیز توانسته انسان را در برابر سرما، تشنگی و گرسنگی در این اقلیم خشن محافظت کند. کویرنشینان توانسته‌اند با سوار شدن بر این کشتی آرام بیابان که به‌راحتی توانایی عبور از سرزمین‌های شنی را دارد، با شهرها و روستاهای دیگر ارتباط برقرار کنند.