ازیریس (اوزیریس) ایزد جهان زیرزمینی پس از مرگ در مصر باستان به شمار می‌رود. در مصر باستان هنگامی‌که فردی جان می‌سپرد،‌ درمقابل ترازوی عدالت ازیریس مورد آزمون قرار می‌گرفت تا معلوم شود آیا می‌تواند به جهان پس از مرگ وارد شود یا نه. برای این‌کار،‌در یک کفه ترازو «قلب» او(جایگاه حقیقت) و در کفه دیگر «پر حقیقت» قرار می‌گرفت. اگر کفه ترازو پایین‌تر از کفه «پر حقیقت »می‌ایستاد،‌ نشانه ناپاکی بود وفرد اجازه راه‌یافتن به دنیای پس از مرگ را پیدا نمی‌کرد.

مردم مصر در کنار درگذشتگان نامه‌ای می‌گذاشتند که در سفر به آن دنیا راهنمای آنان باشد. این نامه جملاتی داشت که بایستی در محضر خدای بزرگ گفته می‌شد. جمله‌هایی از این‌قرار: بزرگی به تو می‌برازد ای خداوند راستی و عدالت، ‌من در باره مردم پیرامون تقلب نگشته‌ام. هیچ پیرزنی را نیازرده‌ام. در محکمه‌ای دروغ نگفته‌ام. به نیرنگ و تزویر آلوده نشده‌ام. به کارگر بیش ازآنچه توان انجام در یک روز داشته تحمیل نکرده‌ام. در انجام وظیفه کاهلی نورزیده‌ام. هتک احترام مقدسات را روا نداشته‌ام. سعایت نکرده‌ام. آدمی نکشته‌ام. زمین کسی را غصب نکرده‌ام. شیر از دهان اطفال شیرخوار نگرفته‌ام. هیچ نهری را قطع نکرده‌ام. من پاکم پاک … ای داوران،‌امروز که روز حساب است، ‌این مرحوم را راه دهید که گرد گناه نگشته،‌ دروغ نگفته، ‌بدی نمی‌داند چیست، درزندگی و معاش جانب حق و انصاف را فرو نگذارده، ‌اعمال او مورد توجه مردم و موجب خشنودی خدایان بوده،‌ او گرسنگان را پوشانیده،‌ دهانش پاک است و هر دو دستش نیز پاک.

تصویر و متن بر گرفته از پشت جلد کتاب تاریخ تحول محاکم و دادرسی در ایران با تکیه بر اسناد ملی تا 1320ش، نوشته مهشید لطیفی‌نیا چاپ انتشارت ندای تاریخ