ادبیات تاریخی و دیوانسالاری ایران (عهد مغول تا سرآغاز دولت صفویه)

برشی از کتاب:
با توجه به سیر تحولات ادب فارسی و متون منثور، ترسل‌نویسی اسناد و مکاتبات تاریخی، درمی‌یابیم که آثار ادبی ما، در ادوار مختلف، از نظم و نثر گرفته تا گروه‌های واژگانی و سایر علوم ادبيه، دارای مختصاتی است که از آداب و سنن و رسوم اجتماعی، طرز تفکر و معتقدات دینی و مذهبی و اندیشه‌های فلسفی، مبانی اخلاقی و دیگر عوامل متأثر است و از میان اسلوب سبک‌های گوناگون این آثار و ترقی و تنزل آن، می‌توان خصوصیّات روحی و معنوی و مدارج و تبدلات فکری و عقلی افراد و صاحبان علم و مناصب را تجزیه و تحلیل و نتایج مفیدی را دریافت نمود.
نگارنده با تدوین و تألیف کتاب پیش رو، که گرایش‌ها و علوم و فنون مختلف تاریخ و به طور اخص، علم سندشناسی را دربردارد، قصد داشته است که با آمیختن این علوم، وظیفه‌ای خاص و ویژه از ادبیات تاریخی را در قالب مراتب واژگانی، اصطلاح‌شناسی دیوانی و نیز تاریخ اجتماعی متعلق به دوران سیصد ساله پس از حمله مغول را، به قلم تحریر در آورد.