تبار و نشان‌شناسی سواران ساسانی در نقش برجسته فیروزآباد

برشی از کتاب:
به نظر می‌آید در بخشی از تاریخ ایران باستان از حدود اواخر عهد اتحادیه پارتی تا اواسط عصر ساسانی نوعی سامانه نشان‌شناسی در ایران شکل گرفته بود. اما نشان‌ها به طور رسمی در حدود سده دوازدهم میلادی و به طور شگفت‌انگیزی همزمان در دو گستره جغرافیایی بسیار دور از هم یعنی ژاپن و اروپا به وجود آمدند. در اروپا نشان‌ها از نیاز برای تشخیص شوالیه‌هایی که تعیین هویت آنها به خاطر زره‌هایشان دشوار بود بالیدن گرفت… در ژاپن نیز نخستین بار در اواخر سده دوازدهم میلادی، هنگامی که جنگ ژاپن خاندان‌های مختلف را کاملاً درگیر کرده بود، جنگجویان در میدان نبرد برای بازنمایی هویتشان نشان‌ها را به کار گرفتند… کتاب تبار و نشان‌شناسی سواران ساسانی در نقش‌برجسته فیروزآباد دیدگاه جدیدی در شناسایی شخصیت‌های ساسانی بر اولین نقش برجسته بزرگ یعنی نقش اردشیر بابکان در جنگ سواران فیروزآباد مطرح می‌شود.
تأکید بر نقش تعیین‌کننده نشان‌ها بر نقوش ساسانی و تطبیق آنها با سکه‌های سلسله گندوفارهای هندو پارتی پایه‌گذار تجدیدنظر اساسی در بازشناسی یکی از افراد حاضر در نقش‌برجسته‌های اردشیر یکم را لازم می‌بیند.
به طور معمول مورخان و باستان‌شناسان روایت اول طبری را با صحنه‌های نمایش داده شده بر نقش جنگ سواران فیروزآباد مقایسه کرده و حضور شاپور (سوار دوم) در این جنگ را مهر تأییدی بر روایت اول طبری می‌دانند. در ادامه این تشخیص ملاکی برای تعیین هویت یکی از افراد برنقش برجسته‌های اردشیر بابکان در فیروزآباد و نقش رجب به عنوان شاپور یکم شد. حال سوال این است که آیا امکان تطبیق و راستی‌آزمایی روایت دوم طبری با نقوش برجسته وجود دارد؟ بررسی‌های صورت گرفته در پژوهشی که در این کتاب آمده این فرضیه را مطرح می‌کند که روایت دوم طبری مبنی بر تولد شاپور یکم پس از تأسیس سلسله ساسانی می‌تواند ریشه در واقعیت داشته باشد…